Erna
Alles mag er zijn
Wanneer al onze gevoelens er mogen zijn hoeven we geen problemen meer op te lossen. Wat een opluchting is dat! Liefdevol ouderschap kan dan echt tot bloei komen.
Sinds 2007 ontwikkel ik mijn praktijk vanuit een holistische benadering, naast mijn reguliere werk binnen de jeugdzorg. Ik ben destijds gestart met het bieden van Creatieve Therapie (Vaktherapie Beeldend) aan volwassenen, en daarna steeds meer aan gezinnen. Wat me opviel was dat we al op een vroege leeftijd niet leren om met onze onprettige gevoelens om te gaan. Als we dat wel kunnen, dan hoeven we niet zoveel te onderdrukken, waardoor we minder in de problemen komen.
Ik begeleidde vele volwassenen en kinderen die al jaren hun hulpvragen binnen de reguliere zorg niet opgelost zagen. Ik merkte dat als hulp alleen ingezet werd voor kinderen, er niets veranderde. Wanneer ik het hele familiesysteem erbij betrok, met name de ouders – als zij open stonden om hun eigen gevoelens de ruimte te geven -, kwam er varandering. Ik heb gezien wat dit opleverde; ouders kregen veel meer ruimte en plezier in het opvoeden.
Door in 2019 samen met mijn partner een gezinshuis te starten naast mijn praktijk hebben de levenswijze van ‘alle gevoelens mogen er zijn’ geïntegreerd in het opvoeden van jongeren in ons gezinshuis. Vanuit de wens om bewuste ouders de volgende stap te laten maken om deze levenswijze in de praktijk te kunnen brengen, hebben wij het aanbod Ouderschap vanuit het hart ontwikkelt.
Ik hou ervan om ingewikkelde zaken op een laagdrempelige en speelse wijze in de praktijk te brengen. Om dit nu dan ook samen met Wim in de praktijk te brengen vind ik een hele waardevolle aanvulling. Het ouderschap heeft op deze manier nog meer bestaansrecht voor mij.
Ouderschap als persoonlijke ontwikkelingsweg
Vanuit mijn eigen ervaringen met ik veel onmacht ervaren bij mijn ouders t.a.v problemen die er waren binnen het gezin. In die tijd was er geen ruimte voor je persoonlijke ontwikkeling. Het was overleven, en er was geen of nauwelijks hulpverlening; mijn moeder praatte wel met de dokter of de pastoor.
Toen ik in de zorg ging werken, zo’n 40 jaar geleden, kwam er steeds meer hulp. Tegenwoordig krijgen kinderen met een hulpvraag snel een etiket of een diagnose. Het zijn de gevoelige kinderen die ons een spiegel voorhouden Omdat wij niet geleerd hebben om gevoelens de ruimte te geven, komen zij In de knel. Ik heb de nodige ervaringen opgedaan om mensen te begeleiden in hun eigen traumadelen. Ook om mijn eigen trauma’s te verwerken, heb ik ondersteuning gehad.
Ik maak gebruik van mijn systemische kennis en ervaring om alles zichtbaar te maken, wat nog gezien wil worden. Ik zet verschillende werkvormen in en dit kan bijvoorbeeld ook ondersteuning door de paarden zijn.
Mijn kracht is voelen wat er met mezelf gebeurt en aan deze gevoelens in alle omstandigheden, ruimte geven. Voor mij ligt daar de sleutel. Als de niet fijne gevoelens er mogen zijn, dan hoeven we niet meer bezig om problemen op te lossen. Wanneer je dat kunt als ouders, maak je de weg vrij voor je kinderen. Ik heb bij vele ouders mogen ervaren dat dit mogelijk is. Het blijft lastig voor ouders die hun eigen gevoelens/emoties nog onderdrukken. Dan is er nog werk aan de winkel om dit proces met jezelf aan te gaan. Wanneer ouders kunnen toegeven dan ze daar hulp bij nodig hebben, dan zie je vaak dat ook bij de kinderen een last van hun schouders afvalt.
Schoolverlichting
Mijn partner en ik hebben in oktober 2021 een cursus school verlichting gevolgd die we nu op basisscholen kunnen aanbieden. Het doel is dat kinderen door meditatie en mindfulness goed bij zichzelf kunnen blijven, ook In de klas. We zien ouderschap vanuit het hart in combinatie met school verlichting als 1 grote aanvulling voor.
Over mezelf en mijn gezin
In 1960 ben ik geboren op een boerderij in Twente en sinds 2019 woon ik weer op een boerderij samen met Wim in Friesland. Mijn dochters zijn nu 22 en 24 jaar en werken in de zorg. Ik verwonder mij erover hoe ze als prachtige meiden allebei zich verschillend ontwikkelen en op hun eigen benen staan. Ik deed voordat ik moeder werd al intensief aan zelfontwikkeling en dat is nooit opgehouden.
Het toepassen van dat alles er mag zijn, heb ik al snel in mijn eigen ouderschap kunnen brengen. Mijn dochters geven mij terug dat ze nooit iets dat ik nooit iets heb veroordeeld omdat ze daar wel eens bang voor waren als ze met iets bijzonders in huis kwamen. Nu pas ik samen met Wim in het gezinshuis heel bewust het ouderschap vanuit het hart toe. Het is niet altijd mogelijk voor ouders om dat samen in de praktijk te brengen
Als mens en ook als ouder ben je verschillend en niet iedereen kan voldoende open staan voor persoonlijke ontwikkeling. Alleen als je voldoende voor elkaar, en voor je eigen ontwikkeling open kunt staan, heeft het een grote meerwaarde voor het ouderschap. Voor kinderen is dat ook heel leerzaam.
Wim ken ik van 30 jaar geleden van de kunstzinnige therapie opleiding. Onze wegen zijn toen weer uit elkaar gegaan om ondanks dat er toen een goede klik was. Het leven is heel verrassend als je vanuit je hart leeft. Dan kan het soms hele onverwachtse wendingen krijgen. Wanneer je dan op de stroom van het leven durft te vertrouwen, dan is alles goed zoals het gaat.
Ik hou van de natuur die dieren op de woonboerderij, waar we samen met de honden poezen, kippen en paarden leven. Ik ga graag wandelen of joggen, en ben graag op verschillende wijze creatief spelend bezig.
Wim
Alleen met wortels kun je groeien
Ik ben geboren in 1957 als zoon van een boerendochter en de molenaarszoon in een klein dorp in het Friese platteland. Van mijn moeder heb ik de verbinding met de natuur en het boerenland overgenomen.
Van beide ouders heb ik de kracht overgenomen om anderen te helpen in tijden van crisis en kinderen op te nemen in je gezin.
Toen ik 8 jaar was, kwam er neefje die toen 7 jaar was bij ons wonen. Hij was een druk kind uit Rotterdam. Door hem kreeg ik een vriend erbij en door zijn weerstandsgedrag ben ik vollediger gaan leven.
Omdat mijn moeder moeite had met het gedrag van mijn neefje heb ik als kind een patroon ontwikkeld van ‘ik maak plaats voor iemand anders en ik laat mijn emoties niet zien’. Later richt ik me nog meer naar buiten door te wensen dat ik arme sloebers in Afrika kon helpen. Ik heb daar toen mijn werk van gemaakt, het tropische boerenleven, maar wel op basis van verbinding met de natuur en eigen cultuur.
De opleidingen, biologisch dynamische landbouw, kunstzinnige therapie en recentelijk taoisme ben ik steeds meer de heelheid van de natuur en mijn eigen plek daarin gaan ervaren. Ik heb een dochter van die 25 jaar die zelfstandig als gezinscoach werkt.
Ik zie het samen runnen van een gezinshuis met Erna als een uitdaging om mezelf te laten zien, nu met jongeren die niet meer thuis wonen. Als het spannend wordt, verdwijn ik niet meer en daar waar het nodig is, geef ik mijn grenzen aan. Toen een agressieve jongere in boosheid dreigend voor me kwam staan, legde ik instinctief en ‘liefdevol’ mijn handen op zijn schouders, waardoor hij verzachtte.